Breiwaardig

 

Sommige mensen zijn echt brei-waardig, dus de moeite waard om voor te breien (of haken), omdat de ontvanger het handwerk waardeert en graag draagt.
Nou, onze poezen zijn het ook waard om iets voor te maken 😊.

Sanne had nog wat bollen liggen, bruin en rood van Zeeman en wat bollen Lisa (ik geloof van de Action). Ze lagen al jaren in een mand, gekocht toen ze nog maar net had leren haken. Maar ja, wat maak je daar nu van?

Wat dacht je van kleedjes breien voor de poezen? Het was even een dingetje om op te zetten, maar toen ging het snel. Ik breide een blauw/wit en een roze exemplaar. Een gedeelte van een witte bol zat hopeloos in elkaar gedraaid, daar heb ik maar gewoon een speelbal van gemaakt.

Jullie zien het, onze poezen waarderen het zeer! Het roze kleedje ligt voor het elektrische kacheltje dat in de schouw staat. En dat is nu een favoriet plekje geworden voor allebei.

                                                    (zoek het begin en einde 😂)

Van het bruine en rode garen haakte Sanne een knuffel, waar ze naast vulling ook wat kattenkruid in deed. En zoals jullie zien,  die wordt zéér gewaardeerd.

En die bal? Die gaat de hele kamer door. Ze voetballen ermee, maar slepen hem ook graag weer mee naar de kachel, als ze daar een dutje gaan doen.

Momenteel heeft Action dit garen in de schappen liggen. Superzacht en fluffy garen. Een vriendin bracht zo'n bol mee, kon ik vast wel iets mee voor de poezen 😉.

Onze poezen hebben natuurlijk ook poezenmandjes, maar liggen daar het liefste in als er een zacht kleedje in ligt (hoezo, ze zijn verwend??!!).

Gisterenavond pakte ik een paar oude, rechte breinaalden naalddikte 10, en breide 2 rechte lappen van de bol.
Zo zijn er weer 2 mandjes voorzien van een warm dekentje.
Het garen is er in verschillende kleuren, het heet Faux fur en kost € 3,99 (200 gram). Zulke dekentjes worden hier regelmatig gewassen, tot ze uit elkaar gaan vallen of te stug worden. Dan doen we ze weg, en maak ik weer een nieuw dekentje.

Had ik al gezegd dat hier twee heel tevreden poezenmeisjes wonen? 

Wat ga ik doen vandaag?

Mijn handwerkmand, zoals die vanmorgen op mij stond te wachten. 
Erin lag mijn Erving Fair Isle sweater, een trui waarvan het patroon momenteel wordt getest, o.a. door mij.
Ik gebruik 2 konen 100% wol, die ik ooit kocht in de kringloop, en 8 verschillende kleuren Holst Garn Supersoft.  Drie kleuren kocht ik als cakes van 50 gram (jullie zien er 2 met een bandje eromheen, en ook het groen rechts bovenin kocht ik in cakes). De andere kleuren kocht ik als konen van 500 gram. Daar heb gedeeltes van opgewikkeld tot cakes, en dan krijg je dus zo'n heerlijk mandje vol garens.

Het was alweer tijd om de tweede mouw te gaan breien. Daarvoor moest ik eerst de steek openen. 

De trui wordt van beneden naar boven gebreid, en ter hoogte van de armsgaten brei je een aantal steek-steken. Dit maakt het mogelijk om in het rond te blijven breien, wat garandeert dat je dezelfde steekverhouding houdt.
Uiteraard kun je ervoor kiezen om het voor- en achterpand apart te breien, maar omdat je dat gedeelte dan heen en weer breit, heb je kans dat je een (miniem) verschil krijgt in de steekverhouding. Dat komt doordat veel mensen hun averechte steken strakker of juist losser breien dan hun rechte steken. Het is natuurlijk zonde als je zo'n verschil terug zou zien in je trui.
Ik had dit keer geen keuze, dit is een testknit, ik moet natuurlijk wel keurig het patroon volgen om het goed te kunnen beoordelen 😉.

Steeken kun je op verschillende manieren doen. Bij een 100% wol zoals ik gebruik, kun je de steek gewoon doorknippen, zonder de steekjes vooraf vast te zetten.
Het garen haakt als het ware aan elkaar, waardoor je niet bang hoeft te zijn dat je breiwerk zal gaan rafelen. Toch kies ik voor versteviging, en dat doe ik door eerst de steeksteken te vervilten. Ik heb zo'n setje voor naaldvilten, en je moet gewoon héél vaak de viltnaald door de garens prikken, net zolang tot het goed vervilt is.
De kans dat er dan nog een steekje zal losraken, is zo goed als nul.

Toch kies ik ervoor om aan weerszijden van de naad waar je gaat knippen, eerst een haakrandje aan te brengen. Het maakt het nog duidelijker waar je moet knippen, en de doorgeknipte draadjes heb je hiermee al op voorhand vastgezet.

En dan ga je knippen. Steeds een beetje verder....

.... totdat je de hele steek hebt doorgeknipt. Nu heb je een armsgat, en kun je de steekjes op gaan nemen voor de mouwen.

Hier nog even de trui, vóór ik de tweede mouw-steek maakte. De eerste mouw heeft nu bijna genoeg lengte om aan het boord te beginnen, ik zou nog 12 naalden moeten breien. Maar dan eindig ik ergens halverwege een patroon, en dat vind ik niet mooi. Daarom heb ik de steken even op barbercord gezet, en ga ik eerst de tweede mouw breien, en daarna de hals steek-en en afwerken. Kan ik in de tussentijd even bedenken hoe ik de mouwen wil af maken. Misschien een ander patroontje gebruiken dan eigenlijk aan de beurt is, misschien ook wel de boorden langer breien. 

Zo, jullie weten waar ik me vandaag mee bezig ga houden 😊. Wat zijn jullie plannen voor dit weekend? Ga je handwerken, lekker wandelen in het bos of aan het strand, sporten, winkelen, werken.....? Wat je ook gaat doen, ik wens je er veel plezier bij!

Dierendag is herfstig dit jaar

 Omdat nog niet alle testers hun trui helemaal af hebben, en omdat een aantal wel klaar is maar door slecht weer geen kans had om goed verlichte foto's te nemen, is de datum dat we onze test-trui af "moeten" hebben verplaatst van vandaag naar 8 oktober. Publicatie van het patroon volgt dan halverwege de maand.
Dus.... laat ik jullie de trui nog even niet zien 🤭.

🍁🍁🍁🍁🍁

Wat een regenachtige dag vandaag. Zoals ik al eerder vertelde, ik houd niet van de herfst. Het idee dat de komende maanden de temperatuur laag zal zijn (lager dan ik prettig vind), de zon minder zal schijnen en er veel meer neerslag zal vallen, stemt me niet vrolijk.
Toen ik vanmorgen met mijn ontbijtje en een mok koffie nog even lekker onder mijn dekbed ging zitten, besloot één van onze poezen dat ze dierendag maar eens goed ging beginnen, namelijk op mijn schoot:

Kijk, dat maakt dan weer veel goed! Ze ligt graag op schoot, maar in de zomer vindt ze het toch al gauw te warm worden. Dus in dat opzicht vind ik het dan weer niet zo erg dat de zomer voorbij is. En terwijl ik dit schrijf, breekt het zonnetje door, en voel ik de warmte daarvan op mijn rug. Zélfs in de herfst zijn er mooie momenten 😄.

Toen mijn ontbijt en koffie op waren, was poeslief diep in dromenland. Ik besloot dan nog maar even op bed te blijven, gelukkig lag er een handwerk binnen bereik.
Dat is ook een test, een trui volledig in kleurwerk, een genot om te breien!!
De geplande datum dat de trui af moet zijn is half november. Ik heb het lijf af, de mouwen moeten er nog aan worden gebreid. Maar, de trui wordt volledig in het rond gebreid, wat betekent dat de armsgaten moeten worden ge-steekt. 
Tja, dat kon ik niet doen, ik wilde eerst de steek-steken vervilten, en mijn viltsetje had ik niet bij de hand. Maar ik kon natuurlijk wel alle draadjes mooi even wegwerken. Het zijn er nogal wat:

Jullie zien het, dit is een trui in herfstkleuren!! Al houd ik niet van de herfst, de kleuren zijn wel de kleuren die bij mij passen.
In het patroon worden 13 kleuren gebruikt. Ik had 10 kleuren bij elkaar gezocht, en wilde er geen andere kleuren meer aan toe voegen. Dat betekende dat ik eigenlijk het hele patroon een beetje op z'n kop heb gezet. Ik moest precies bepalen welke kleur ik waar ging gebruiken, kon niet domweg de chart aanhouden. 
Ik kan me voorstellen dat dat voor sommigen een lastige klus lijkt, maar ik vond het heerlijk om te doen. Al de draadjes zijn inmiddels weggewerkt, ik kan de steek-steken gaan vervilten en doorknippen en dan kunnen de mouwen eraan worden gebreid. 

Nou vooruit, ik zal jullie dan ook maar de buitenkant laten zien:

De punten aan de schouders worden veroorzaakt door de steek-steken voor de armsgaten, en boven dat gekke stukje bij de nek zitten de steek-steken voor de hals. 

Nu, ik ga me maar even bezig houden met vervilten, en dan het knippen. 

Ik gebruik 8 kleuren Holst Garn Supersoft en 2 cones met 100% wol, dus ik hoef me geen zorgen te maken dat steekjes zullen los gaan, maar toch blijf ik steek-en een beetje spannend vinden.

De trui wordt van onder naar boven gebreid. Natuurlijk kun je ervoor kiezen om vanaf de armsgaten niet meer in het rond te breien, maar voor- en achterpand apart heen en weer te breien. Echter, bij veel mensen zit er verschil in hun hand van breien als ze heen en weer breien t.o.v. in het rond. Dat kun je soms ondervangen door 0,25mm naalddikte omhoog of omlaag te gaan, maar rondbreien en dan steek-en is dus ook een optie, en daar koos de ontwerpster voor.

Lievelingsmok

Dit was mijn lievelingsmok, en wel om meerdere redenen.
Natuurlijk, allereerst: ik kreeg hem cadeau van Sanne. Tja, dan heb je als mok wel een streepje voor 😉😀.
Verder oogt de mok helemaal niet groot of lomp, maar heeft 'ie toch veel meer inhoud dan een standaard mok. En dat betekende dat in deze mok precies mijn favoriete samenstelling cappuccino paste. Ik heb een Dolce Gusto (ook al een cadeau van Sanne 😂), en voor cappuccino gebruik je 2 cups, eentje met de schuimende melk en eentje met de koffie. Mijn voorkeur heeft 8 streepjes melk en daarna 4 streepjes koffie (in die volgorde, anders krijg je geen schuimlaag op je koffie). Ik weet niet hoeveel cc dat samen is, maar teveel om in een standaard mok te passen.
De mok had een stevig handvat, en precies de juiste dikte rand, niet te dun en niet te dik.
Tja, en dan die tekst.... zeker het afgelopen jaar slaat die tekst natuurlijk echt op mij.

Ja, ik schrijf "was", want dit gebeurde er twee weken terug 😢😢. Ik wilde de koffiecup in het apparaat doen, en schoot op de één of andere manier van mijn kruk af. Tja, niet stabiel op mijn benen, leunend op mijn krukken, en wazig in het hoofd door de medicatie, dat bleek geen goede combinatie. Ik had al heel lang geen koffie meer gemaakt, dronk alleen nog koffie als Sanne thuis was, zodat zij de machine kon bedienen en de mok met koffie voor mij naar mijn bed kon brengen. Maar ik had gewoon zo'n ontzettende zin in koffie en had bedacht dat ik die toch gewoon kon maken, en dan opdrinken terwijl ik op een stoel in de keuken zat. Hoefde ik er niet mee te lopen, me alleen maar even omdraaien. Niet dus!!

Hoe ik aan de bovenste foto kom? Die heb ik vanmorgen gemaakt!!! Want Sanne moest er hartelijk om lachen toen ik haar de foto appte van de gebroken mok met de tekst: 😱😭😭 mijn lievelingsmok. Ze bestelde direct een nieuwe voor me (wist ik natuurlijk niets van). De mensen van PostNL vonden hem blijkbaar ook heel leuk, want nadat 'ie in het depot was aangekomen, ontving Sanne elke dag, 12 dagen lang, een berichtje dat het "vandaag" zou worden bezorgd. En dan later op de dag een berichtje dat ze het bezorgmoment niet hadden gehaald 🤔. 
Gisteren kwam de postbode, niet de pakketdienst maar de meneer die op zijn fiets langs de huizen gaat en brieven in de bus doet. Haha, geen idee waarom hij het doosje bij zich had, zo'n mok past natuurlijk niet door een brievenbus!! Hij liep naar de achterkant van het huis, en heeft de doos bij de achterdeur gezet. Nou ja, eind goed al goed, ik kan weer heerlijk koffie drinken uit mijn lievelingsmok!!!

Ik hoop dit weekend nog een bericht te kunnen plaatsen, van een trui die ik breide als test. Het patroon staat gepland om morgen te worden gepubliceerd, maar we hebben nog geen definitieve bevestiging daarvan ontvangen. Het gebeurt vaak dat een deadline voor een test en/of een publicatiedatum voor een patroon niet wordt gehaald. Dus het is even afwachten. Hoe dan ook wens ik jullie allemaal alvast een heel fijn weekend!!

Zomerse sokken, aan het begin van de herfst

Ik word er nooit blij van, als mijn verjaardag nadert (09-09).
Niet omdat ik het erg vind om een jaartje ouder te worden, helemaal niet.
Dit jaar mocht ik 60 kaarsjes uitblazen, best een mijlpaal. 

Nee, waar ik dan van baal, is dat de zomer naar het einde loopt.

Ik lees op blogs en hoor op vlogs dat mensen er zo van genieten, dat het herfst wordt. Dat dat hun favoriete seizoen is. En dat dat is omdat ze blij zijn dat de warme zomer voorbij is, dat het weer kouder wordt, je weer jassen en truien moet gaan dragen.

Zeker, de herfstkleuren in de natuur zijn prachtig. En ze staan mij ook goed, want ik ben een zogeheten herfsttype. Maar voor mij mag de herfst altijd zo laat mogelijk komen. Want ik houd juist van de zomerse warmte, geniet als de temperatuur boven de 25 ˚C komt (liever nog boven de 30!), en als er geen neerslag is. Deels heeft dat te maken met de fibromyalgie, die gewoon minder vervelend is bij droog en warm weer. En ja, ik begrijp dat voor veel mensen het niet prettig voelt als het warmer is dan 22 ˚C, maar dat je zou genieten van wind en regen, kan ik me niet goed voorstellen. Hooguit als je lekker binnen zit, bij een (hout)kachel, met een kop warme koffie, thee of chocomelk, en weet dat je de deur niet meer uit hoeft.

Vorige week kon ik wel wat zomerse vrolijkheid gebruiken, en zette ik een paar sokken op met deze garens, roze Drops Fabel en een bontgekleurde bol uit het Opal Abonnement:

Ik breide een testpatroon, voor Nele van Ravijennaknits.
Zij schrijft heel duidelijke patronen, niet ingewikkeld, maar altijd met een mooi resultaat.

De eerste test die ik voor haar deed was iets wat ik zelden brei, een shawl:

Het is de Everyday Companion Shawlette. Een ontwerp in 1 kleur, maar ik maakte er een tweekleurige versie van, met Drops Alpaca en Drops Nord. Ik draag hem graag bij de trui die ik breide met hetzelfde Drops Nord garen.

Het tweede patroon dat ik voor haar testte was de Petals sweater:

Wat een heerlijk patroon 🧡. Ik zei gelijk tegen Nele dat dit mijn Ranunculus zou worden. De Ranunculus is een patroon dat op Ravelry al meer dan 31000 projecten heeft, en mensen wel 5-6 keer breien, omdat ze het zo'n fijn patroon vinden. Datzelfde heb ik dus met het Petals patroon.
Ik breide al snel mijn tweede Petals sweater:

Beide truien heb ik al heel erg vaak gedragen.
Gisteren droeg ik de meerkleurige versie, op een rok in dezelfde petrolblauwe kleur. Helaas blijkt het garen van een slechte kwaliteit, het pilt enorm en vooral de binnenkant van de mouwen zijn al aan het vervilten.
Jammer, maar zo gaat dat soms als je garen uitprobeert.
Het garen kostte weinig, deze trui heeft slechts € 16,66 aan garen gekost, en als ik kijk naar hoe vaak ik de trui heb gedragen, klaag ik niet! 

Het laatste patroon dat ik voor Nele had getest was de Fairy Dance sweater:

Ook dit is een patroon dat ik zeker nog eens wil gaan breien. Ik gebruikte Hobbii Highland Wool, een garen waar ik graag mee brei, van 100% wol uit Peru. Het is een mix van Merino en Corridale schapenwol, dat vocht opneemt, waardoor je warm blijft. Het is niet alleen heel prettig garen om mee te breien, het voelt ook heerlijk aan bij het dragen, en blijft mooi. 

En dat alles voor een heel betaalbare prijs, namelijk € 8,20 per bol van 50 gram/175 meter. Dat heb ik er overigens nog nooit voor betaald, het is regelmatig in de aanbieding, met een korting tussen 40 en 50%.
Ik gebruikte voor deze trui nog geen 8 bollen, de trui heeft me nog geen 40 euro gekost.

En zo ben ik zomaar bij winterse shawls en truien beland!! Terwijl ik jullie juist mijn zomerse paar sokken wilde laten zien! Hier zijn ze, lekker bont in zomerse kleurtjes:

De pasvorm is perfect. Ik breide ze voor mijzelf, maar Sanne passen ze even goed:

Het is een vrij eenvoudig patroon, maar de hiel is anders dan anders, wat ervoor zorgt dat je niet die kleine gaatjes krijgt, waar je bij de meeste hielen echt op bedacht moet zijn. Een lief muizentandje aan het boord maakte het af (de manier van dit naar binnen slaan en vastmaken was ook anders dan ik kende).

Het zijn kleurtjes die totaal niet bij mij passen, en die ik zeker niet zou gebruiken in een trui. Maar voor sokken geldt bij mij: alles mag!! Nele maakte zelf deze sokken in gedempte kleuren (waar ze meestal mee werkt):

Ook heel erg mooi, maar ik wil nog even vasthouden aan de zomer. Even nog genieten van felle kleuren, van vrolijkheid. De herfst en winter duren straks nog lang genoeg!

Er zijn heel wat Y.outubers die hebben aangekondigd vlogtober te gaan doen. Dat betekent dat ze gedurende de maand oktober (bijna) dagelijks een filmpje zullen plaatsen waarin ze hun dagelijks leven laten zien (en dan natuurlijk vooral hun dagelijkse handwerk). Leuk! En aangezien ik gewoon nog steeds aan huis gebonden ben, vind ik dat een welkome afwisseling in mijn best saaie bestaan.

En ja, met een breiwerkje in de hand, een dekentje over mijn schoot, een kop warme koffie erbij, dan zal ik er zelfs van genieten als het buiten herfstig is 🤭.

Over de TENS kan ik nog niet veel vertellen, daarvoor is het nog te vroeg.
Afgelopen vrijdag heb ik hem gekregen, die dag mocht ik hem 3x 1 uur aan zetten, zaterdag 3x 2 uur, zondag 3x 3 uur en vanaf gisteren de hele dag. Maar ......'s morgens om 10 uur was de batterij leeg 😬. Er was niet verteld hoe lang het opladen zou duren, en dat kon ik ook nergens vinden in de meegekregen informatie of op de website. Het bleek zo'n 7 uur te zijn! Dus al met al heb ik de TENS nog altijd niet een hele dag aan gehad, dat doe ik vandaag voor het eerst. Ik weet nu in ieder geval wel dat ik voortaan 's nachts de batterij moet opladen, zodat ik overdag de TENS kan gebruiken. 

Altijd een lichtpuntje blijven zien

Lieve, lieve mensen: Ik ben zo ontzettend dankbaar voor jullie lieve woorden! Lezen dat jullie aan me denken, en met me meeleven, dat is zo ongelooflijk veel waard. Tenslotte ben ik voor jullie een "abstract begrip", iemand die schrijft over (voornamelijk) haar bezigheden op handwerkgebied, maar we hebben elkaar nog nooit in het echt ontmoet.

Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik werd geopereerd aan mijn rug. Vol goede moed en hoop ging ik het ziekenhuis in, en zo verliet ik het ook weer. Maar er volgde een jaar waarin duidelijk werd dat er dingen niet goed zijn gegaan, en dat dat niet hersteld kan worden.

Gisteren had ik opnieuw een gesprek met een pijnconsulente. We bespraken mijn klachten en mijn wensen. Ik was natuurlijk de medicatie al gaan afbouwen, en hoopte dat ik zo snel mogelijk er helemaal mee zou mogen stoppen. Er zijn nog 2 opties over: TENS en neuromodulatie. Bij beide wordt door middel van stroomstootjes geprobeerd het pijnsignaal naar de hersenen om te zetten in een ander signaal, zoals tintelingen. Dat is bij fysiotherapie een paar keer toegepast, en alhoewel het niet prettig was, merkte ik toen wel wat het deed.
Bij TENS worden pleisters op mijn rug geplakt waar de elektroden aan worden gekoppeld. Bij neuromodulatie wordt er een kastje bij mijn ruggenmerg geplaatst (dus dat betekent wéér een operatie).

Na alle ellende met inwendige "ingrepen", zowel de operatie maar ook de diverse medicatie die zeer vervelende bijwerkingen gaf, geef ik de voorkeur aan uitwendige behandeling. De pijnconsulente ging e.e.a. overleggen met de arts van de pijnpoli, en hoera 🎉: ik mocht per direct stoppen met de medicatie, en ze gaf akkoord om mij op de wachtlijst te plaatsen voor TENS!!! Die lijst is vrij lang, ik moest erop rekenen dat ik niet vóór eind oktober/begin november een oproep zou ontvangen.
Over 4 weken word ik weer gebeld, om te bespreken of de bijwerkingen van de medicatie inmiddels helemaal verdwenen zijn.

Na de zoveelste nacht zonder slaap (ook een bijwerking van de medicatie, niet eens een beetje dommelen maar klaar wakker zijn) besloot ik vanmorgen dat ik er een mooie dag van ging maken. Het heeft immers geen zin om te gaan zitten kniezen. Het weer maakte me al blij, het ☀️netje stond aan een strakblauwe hemel. Ik luisterde mee bij Willy (van Hobbyklets met Willy), die vandaag 65 is geworden en even online kwam vanaf haar vakantie-adres, om prijzen weg te geven! 

Ik heb bijna een trui af, een test knit met een kleurwerk yoke. Alleen het boord aan het lijf moet nog gebreid. Maar die trui is in de kleuren die het beste bij mij passen, herfsttinten, en ik had zin om mezelf vandaag eens op te vrolijken met felgekleurd garen 🧶😊.

Nu had ik me aangemeld voor een andere test, voor Nele oftewel Ravijennaknits.
Ik heb al eerder een shawlette patroon en 2 trui-patronen voor haar getest. 
Maandagochtend kreeg ik het bericht dat ik was uitgekozen, en had ik het patroon al doorgelezen. En de hierboven afgebeelde garens uitgezocht. Een felroze Drops Fabel, en een bol met felle kleurtjes, uit het Opal Abonnement van een aantal jaren geleden. Die laatste had ik al eens in 2 delen geknipt - daarbij zorgend dat het kleurverloop exact hetzelfde is - en die samen op een cake gemaakt. 

Hier nog even een foto van de garens in het zonnetje.
Zo komen de kleurtjes wat beter uit. 

De garens en breinaald lagen al klaar bij mijn bed, en vanmiddag zette ik de sokken op. Ik had dit gebreid...

... toen mijn telefoon ging: de Pijnpoli! Er was aanstaande vrijdag een plekje vrij gekomen, en de vraag was of ik dan kon komen. Ja natuurlijk!! Sanne is die dag vrij, dus ik heb een chauffeur 👌.
Ik krijg dan uitleg over de werking, hoe je er precies mee om moet gaan, en krijg het TENS-apparaat dan direct mee naar huis. Oh, ik kon mijn geluk niet op. Niet wekenlang hoeven wachten maar al aan het einde van de week van start. 

Natuurlijk, ik moet afwachten óf het de pijn gaat verlichten, en of ik daardoor wat mobieler ga worden op de langere termijn. Maar ik blijf optimistisch! Bij deze behandeling kan er, voor zover ik heb kunnen vinden, niets fout gaan wat tot nóg meer klachten kan leiden, hooguit werkt het niet. Dat gaan we dan wel zien. 

En zo zien jullie maar weer, het is soms best moeilijk, maar het is het altijd waard om een lichtpuntje te blijven zien, en om ook van een mindere dag iets moois proberen te maken!!
Omdat jullie zo ontzettend lief met me meeleven, vind ik het wel zo gepast om dit goede nieuws ook gelijk met jullie te delen!! Gaan jullie allemaal even voor me duimen? Dank jullie wel 💕🩷!

Gezondheid (nieuwste ontwikkeling)

 Lieve mensen, 

Wat lief dat jullie bezorgd zijn!
Het gaat helaas niet zo goed heel erg slecht.
Ik ben de medicatie aan het afbouwen.

Na 7 dagen van iets minder pijn, was het eerste feestje voorbij.
Van het ene op het andere moment was er geen sprake meer van pijnverlichting, maar was de pijn terug, helaas nog erger dan voorheen.

Er stond al een telefonische afspraak ingepland met de arts van de pijnpoli, om te bespreken of/hoe mijn lichaam tot dan toe reageerde op de medicatie.

Volgens haar was de hoeveelheid medicatie inmiddels al te weinig geworden, en de dosis werd verdubbeld. Dat betekent dat ik de helft ging slikken van wat maximaal is toegestaan dagelijks. Ik vind het best heftig dat dat al na een week werd gedaan, bij de meeste mensen duurt het 4-6 weken eer ze überhaupt een reactie merken op het medicijn. Maar mijn lichaam reageert nu eenmaal vaak anders dan gemiddeld op medicatie (naast angst voor verslaving is dat absoluut een reden voor mij om niet graag medicatie in te nemen).

Er was eenzelfde reactie op de dubbele dosis qua pijn, die werd iets minder scherp. En in plaats van 7 dagen (bij 1 pil), duurde dat nu 12 dagen 🎉. Dat was tijdens Sanne's vakantie, en daar was ik wel blij mee, ik was in staat om wat langer te zitten bijvoorbeeld (uiteraard met mijn brace om, maar wel gezelliger voor haar dan dat ik maar op bed lig).
Vanaf dat ik begon met slikken ben ik misselijk gebleven, maar ik kan nu wel weer eten binnen houden. En als dat een bijwerking is waarmee ik weer mobiel word, dan heb ik dat er graag voor over.
Maar na die 12 dagen ging het helemaal mis.

De pijn kwam nóg heviger terug, en ik kreeg er een probleem bij: ik kan niet meer opstaan als ik eenmaal zit!
Het was een vreemde gewaarwording, van het ene op het andere moment kwam de pijn terug. Ik was naar toilet gegaan, en ik kon daar niet meer vanaf. Hoe ik ook probeerde, ik kon mezelf niet tot stand brengen.
Uiteindelijk heb ik de deur geopend, met mijn rechterarm leunend op mijn ene kruk, de deurpost vast gegrepen, en me daaraan opgetrokken, terwijl ik mijzelf met mijn linkerarm op mijn andere kruk omhoog duwde. Ik gilde het uit van de pijn (gelukkig was Sanne niet thuis, en de buren die het dichtst bij wonen en het hadden kunnen horen waren op vakantie, dus ik heb niemand laten schrikken).

Tja, daar sta je dan, met gebogen benen en gebogen rug, want ik "stond" wel maar zeker niet rechtop. Ik heb mijn kleding opgetrokken, en ben naar mijn bed gestrompeld. Op dat moment hoop je dan nog dat het eenmalig is, maar nee, het is nog altijd zo. Ik heb inmiddels een manier gevonden hoe ik opsta van mijn bed, van toilet of uit een stoel, maar het is een enorm gestuntel, met behulp van mijn krukken, en elke keer extreem pijnlijk.

De pijnpoli-arts had een volgende telefonische afspraak gepland voor eind september, want sneller mocht ze de dosis van de medicatie niet verhogen. 
 Dat duurde me nu echt te lang, dus uiteindelijk heb ik het ziekenhuis gebeld, met het verzoek de afspraak te vervroegen. Ik werd de volgende dag gebeld door een pijnconsulent. Ze schrok van mijn verhaal, en besloot dat dit toch echt z.s.m. met de arts moest worden besproken. Die was gelukkig die dag in hetzelfde ziekenhuis aanwezig, dus ze beloofde me dat ze het met de arts zou bespreken en me die dag nog zou terugbellen, tijdstip kon ze uiteraard niet geven. Geeft niet, ik lig toch op bed, ik merk het wel als ik word gebeld.

Toen ze terug belde, vertelde ze dat de arts ervan was geschrokken, van het verhaal maar zeker ook van dat ik op bed lag 🤔. En daar begrijp ik dan helemaal niets van! Dat staat toch zeker duidelijk in mijn dossier, dat is hoe ik sinds mei vorig jaar het grootste gedeelte van mijn tijd doorbreng!!! 

Ik moet nu de medicatie afbouwen (direct stoppen schijnt weer vervelende bijwerkingen te kunnen veroorzaken), en aanstaande dinsdag is er weer telefonisch contact. 

Ik hoop dat men nu eindelijk bereid is om uitwendig bezig te gaan. Medicatie is tot op heden geen succes geweest, maar behandeling met stroom (bij de fysio) wel. De pijnsignalen naar je hersenen worden dan omgezet in tintelingen. Dat voelt vreemd, maar beter dan pijn, en ik hoop dat het daarmee mogelijk wordt om toch iets meer te doen dan hele dagen liggend doorbrengen, en 's avonds met een brace om een tijdje door te brengen met mijn dochter.

Soms brei ik wat (ik heb 2 testknits lopen voor truien, gelukkig beide met een lange testperiode). Het zijn beide heel leuke patronen, maar ik heb regelmatig een dag waarop ik geen enkele zin heb in breien. Dat zegt eigenlijk genoeg.

Ik zoek afleiding van mijn gedachten. Ik kan me niet genoeg concentreren om een boek te lezen (de medicatie maakt mijn hoofd ook wat wazig). Ik kan soms wel een luisterboek volgen. Of ik kijk naar filmpjes (van handwerksters) op Y.T.
Zo probeer ik mijn gedachten bij iets anders te houden. Soms lukt dat, soms niet.
De details van mijn plafond, en van de lijsten rondom het plafond en de deuren ken ik nu wel op mijn duimpje....

Het is zeker mijn bedoeling om te blijven bloggen, vind het ontzettend jammer dat steeds meer mensen daarmee stoppen, en overgaan naar Instagram en vloggen. Maar jullie zullen begrijpen dat ik geen toezeggingen kan doen over hoe vaak hier een berichtje zal verschijnen.

Nogmaals, heel veel dank voor jullie lieve berichtjes, hier en via email.
Dat doet me goed 💜.